hayat,kabılıyetı olan ınsanları bıraz da sair ediyor
şairlik de kelimeleri yoğun ve büyülü bir muhafazayla yansıtmak gibi....bunu şairler sanata olan fıtri yakınlıgından;dolayısıyla içindeki yaratıcılık yüzünden yapıyor....
yazılar iki boyutlu ve kurallı.......Resim alemi ise başka;orada kalıplar kurallar yoktur.çizgiler,renkler,gölgeler sonsuz boyutlu ve kuralsız.hmmm yeteneğim olsaydı resim yapardım ( aslında var ) ve eğer yapsaydım,resimlere kendim bile bakamazdım belki de.eğer her hissimi kağıda resimle yansıtsaydım kendimden ve sonra dunyadan korkardım;gördüklerimin;içimdeki karanlıgın ve yokolusun bir tarifini yapamasam da benzetmelere dayalı bir dışa vurum bir simgecilik beni benden alırdı ve kim bilir belki de kafayı yerdim
kafayı yemesem de normal olan degerlerle çatışırdım ve beni elemine ederdi yaşamdan,.bu da yine başta dedigim gibi ya delilik ya da gudumlu bir yok oluş olurdu ...
