Alem demişken sahi, olmamasını istedigin bir olgunun içinde sen ne yaptığını zannediyorsun yahu?
içindeki et yığının ve öğretilerin esaretinde ilerlettiğin yaşamının marjinal olduğunu mu düşünüyorsun? istesen de,istemesen de sen hep bu hayatının ve hormonlarının cam tavan sendromu yaşayan saplantılı kölesi olarak kalacaksın.Kabuğunun dışına çıkma çabaları diğer insanlardan bir farkın olduğu anlamına gelmeyecek.
Ne kadar Çabalarsan çabala boşuna bu heves.
nereye gidersen git sonu yok yolun
başı da yoktu zati.
zannetmelerin karmasasinda,yara almadan ilerlemeye calistigin bir düzen bu.
Düzensizlik içinde bir düzen;Yani düzen dediğin düzensizlik burda.
ne kadar iyi oldugunun önemi yok.iyilik de bir ölçüt değil kötülük de bu alemde.
Her şey sonuçsuz ve anlamsızsa peki bu hala sıkılmak neden,bu düşünmek neden,bu nefret;bu sevmek,bu mutluluk;bu üzüntü,bu kahpelikler,bu saçmalıklar bütün bunlar neden?
diye sorsan da soruların da bir anlam ifade etmemesine rağmen bu dünyanın ve bu hayatın sürekliliğinin parçası olduğunu bileceksin.Yani bile bile bu boku yiyeceksin.
Seveceksin yine bir sabah uyandığında ve hala istekli ya da isteksiz heves dolu bu çözümsüzlük içinde umutlar besleyeceksin,dilekler tutacaksın,yalanlar söyleyeceksin.yine sıkılacak yine virgülü noktasi birbirine karışmış yazılar yazacaksın.yine yineler içerisinde bir başka yinelemelere hizmet edeceksin ve bundan öncekiler gibi yine öleceksin,yine dirileceksin.Delilik ve vurdum duymazlık la kafasında daha az kalabalık ve daha az takıntı ile yaşayan insanlar bile senden daha şanslı olacaklar.Ömrünün sonlarında hepsinin bir avuntu olduğunu anladığında...
Bedeninden kurtulmak,bu esaret ,bu düşünceler....
Ölüm senin için bir kurtuluş olacak!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder