Perşembe, Mart 22, 2007

HEves


Her şeyden bıkardı insan.
bir şeylere baglanmaya hevesle yaklasir
doyumluk tadlara eriştikten sonra birakip gitmek düşerdi sonunda.
Duygularımın peşinden gitmemek ,
mantikli kararlar almak ,
hayati duzenli bir seviyede yaşamak isterdim.....
ama her insan gibi kendi bocalamalarimla boğuşa boğuşa bir yanım eksik bir yanım fazla ,bir yanım tutkun, bir yanım bıkkın hayatın sonuna ;o son anına geleceğim.,
Şimdilerde, bundan sonraların hayali ve umudu içinde daha ne kadar saçmalayabileceğimin hesabını yaparak yaşıyorum.

ZEVK:sevdigim bir muzigi deflarca dinliyorum.Bıkkınlık verince değiştiriyorum.bir sonrakini buluncaya kadar sessizlik,mırıldanmalar ve başka uğraşlar....ve yeni birinde yeni bir aynılama daha.
AŞK:Bir kadına delice tutuluyorum.Kendimce yargılamalarımın,hayal gücümün ve kendime sorduğum onunla ilgili sorulara kendimce verdigim cevaplara kapılarak artiriyorum dozajını aşkın.Gerçeğe ne kadar yaklaşsam o kadar artıyor vücudumun heyecanı,umudu;ve sonra acısı ve...............ve sonra hüsranı!
Yüzleşmeler:kendime söylediğim yalanların avuntularımın her birinin mutlaka yüz yüze geldiğim acı bir sonucu olmuştur.Aşkım...Yine Gerçekle yüzyüzeyim sonunda! ve...kadın oydu belki ama ben ondan bıkmış.bazen bir sürecin sonunda bazen de ;daha baslamadan farkederek,daha yaşayamadan ayrılmışım ondan.Oysa aşk dedidiğin de bir hevesmiş.
Kültür: Hevesle başladığım yeni bir kitaptan aldigim zevklerin kitap bittikten sonra ve onunla ilgili bir kac sey dusundukten sonra sona erdigini de farkettim.O da bir hevesmiş.:(
ACILAR: Ve acilarim...yaşadıklarımın tesirinde,öğreti ürünü gerçeklik pencerelerime sarılmış,güzel görünen zehirli sarmaşıklarım.Onlarsız da olmuyordu hayatım ama bu deli makinesi onlari da unutuyordu.Yas tutmalarım,üzülmelerim,sinirlenmelerim ağlamalarim,hepsi bir heves;bir ihtiyacmış meğer.
Her şeyin gelip geçici olduğunu bilerek,idrak ederek yaşadıkça tatsızlaşıyor,hissizleşiyorum... Sonrası için, hep daha sonrası için ve öncelerin birikimiyle yaşiyorum bir bitişe yaklaşırken.

Mantığımın ürünü düşünceler beni anlamlı kılan ve anlamsızlığın bile bir anlamını ayartan zihnimden,bu bedenden,bu alemden,bu acılar ve bu duygulardan bir gun kurtulacagim.
Merakım öbürr tarafa kaldı ve belki o da bu dünyadan kalan bayağı bir duygu.Bu duygudan da kurtulunca gerçekligin içinde kaybolacagim.

Hiç yorum yok: