Saat hayli geç olmuştu.Dünyanın önemsiz bir noktasında,belki hiç bilinmeyen sokaklarından birinin bir köşesinde kulağında walkman inin çaldığı "guano apes-living in a lie" parçası vızırdarken tek başına durmuş sonunu düşünüyordu.Mekan renksiz ,karanlık ve korkutucuydu.Bencillik hat safada ama bu kadari da kuruntulara sürükleyerek sürdürüyordu artik düşüncelerini...
Umarsiz ca ve düzensizce yasanilan bir hayati daha ne kadar süre yasayabilirdi bilmiyordu.
o kadar heves,o kadar düşünce,ooo kadar umur geride kalanlarin çöp yığını altında kalıyordu sonunda hep....tükenmeye başlayan boş kontenjanlarla avunan bir iç dünyası.
.Kendini daha rahat hissettiginden mi yoksa saf gerçeği içinde taşıdığından mi ,yoksa güvensiz oluşundan mı,yoksa güvenli ya da güvensiz oldugu önemsiz oluşundan mı dır;Karanlığı seviyordu ....rock ı da seviyordu,geceyi,delilikleri,sınırsızlığı ve kuralsızlıgı..zaten kısıtlamalar ve ogretilerle dolu bir yasami bu kadar cekilmez haliyle duzenli dedikleri kivamda yasayamazdi.Kendini umarsızca ordan buraya atip,sabahlari aksamlara karıştırıp,yalanlar,hovardalıklar,kadınlar,sahtekarlar,pislikler ve kotuluklerle doldurmaliydi.kurallarin dısında kalmaliydi..makineyi en kisa zaman da bozmaliydi.su sacma dunyadan fiinish yapabilmek icin bir an once en kuralsiz ve sıra dısı sekilde bir son belirtmeliydi.
sebep araniyorsa dah,i kendine sonuclariyla birlikte duzinelercesini koymaliydi.ki butun bunlar sona ermeylidi...sona ererken dahi olmasini istedigi istedigi rock tı.rock onun sonuna yardimci bir kara kanatlı melekti..siyahlar,karanliklar ve kotulukler onun yoldasi ve yardimcisi olmuslardi.
Havada bir ferahlık ve esinti var iken yakılmış bir sigaranin kokusunu aldı burnu....bu daha da iyi hissettirmisti onu.yıllardir sigara icmiyordu ama bu gercekten hosuna gitmisti.
bekledigi ozledigi ve inandigi hic bir sey kalmamisti.bitsin istiyordu her sey, bir son olmaylidi.her seyin sadelige indirgendigi.hic bir hiclik....
o zaman belki de rahatlamak denilen sey olmasa da rahatsizlik da olmayacagindan bu iyi olurdu....
hersey ummak cehenneminde yasaniyordu onun dunyasında.kaos ve karmasa,sorun ve sorumluluklar,kotulukler,bencillikler acik-net-derin ve etkili bir sekilde yasaniyordu.
yapmaya ve yasamaya calistigi hic bir seyin sonucu yoktu.hayat algoritmalardan olussaydi kendisi bozuk bir program,sonucsuz bir fonksiyondu.
hayat ciftlerden olussaydi kendisi bir tekin yarisi dahi olamazdi.bu yüzden kendini siniflarndirmalara tabi koydugunda hic bir standarda ve onem derecesine girmiyordu...ne olacakti?icindeki bu rahatsizlik duygusu ne zaman ve ne sekilde bitecekti?butun bu sacmaliklardan bu yalan ve kotuluklerden ne zaman arinacakti bilemiyordu..bu düşünce karmaşası iiçinde tek hedef vardi...:SON!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder