Ağlamak dedin de ben uzun süredir ağlayamıyorum...
Hayatımın son 8 yılını ağlamayarak geçirmiş bir insan olduğumu duyan neden diye sorabilir...
hüzünlerimi yoğun yaşadığımdan ötürü ağlayamadığım ihtimali de var.Yani üzüntülerimin toplamı belki de her gün ağlamama eş değerdi belki de.Hüzünle dolu bir yaşamdan başka elimde bir şey yok,hüznümün belirli sebepleri yok.....Böyle olmak için hayatta kalmak,akıllı olmak,düşünmek yeterli çünkü.
Yaşam denilen şey akıllı insanlar için çekilmesi gereken,sonunun beklendiği bir senaryo bu durumda. Evet bir gün bütün bunlar bitecek elbet; ama mutluluk ya da iyi bir son gibi beklentim de yok zaten.
Biz hic bir seyi haketmeyen doğanın en akıllı,en aciz en sosyal yaratıklarıyken;geriye biraktiklarımız adına kendi enaniyetlerimizi yaşatıyoruz.Ölsek de hani içimizdeki bencillikten bir parça miras birakacağız bu dünyaya.....Durum böyleyken elimizde bütün bunlara karşı kendimizden başka bir şey yok yine; kendimizi de tüketmeye tam gaz devam ediyoruz her birimiz.
Ne mutluluk ne hüzün ne baş ne son hiç birisi yetmez kör kuyular gibi olan nefislerimize....
bize zulüm ,bize yok oluş ...........
(bitmezzzz belki devam ederim )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder